Γράφει η Αμαλία από τη Λήμνο: Απώλειες, πληγές…

Ο νόμος του Θεού είναι έτσι. Γέννηση, αύξηση, ακμή μαρασμός, θάνατος. Τον ίδιο κύκλο ακολουθούν όλα τα όντα. Δέστε τα φυτά. Φυτρώνουν, μεγαλώνουν, ανθίζουν, μαραίνονται, μαδάνε, τελειώνουν.

Οι άνθρωποι το έχουμε αποδεχτεί. Όμως, όταν χάνουμε έναν δικό μας άνθρωπο ή έναν φίλο, πονάμε και θρηνούμε.

Τον Δεκέμβρη του 2021 έφυγε απ’ τη ζωή η αγαπημένη, καρδιακή μου φίλη, η Βούλα Γλυκή. Αχ, πόσο πικράθηκα! Με τη Βούλα μαζί μεγαλώσαμε. Είχε τόσα προσόντα!

Όμορφη, πολυτάλαντη, γενναιόδωρη, έξυπνη. Αγαπημένη φίλη μου, έφυγες νωρίς και με άφησες μόνη. Αν ζούσες τώρα, που έχασα την αδερφούλα μου, εσύ θα ήσουν η παρηγοριά μου. Το ξέρω, επειδή με βοήθησες και σε άλλες δύσκολες στιγμές.

ΔΙΑΦΗΜΗΣΗ

Τον Νοέμβριο 2023, άφησε την τελευταία της πνοή η μονάκριβη αδερφούλα μου. Κοίταξα το ρολόι, στον τοίχο του θαλάμου, στο Νοσοκομείο. Το ρολόι της ζωής της σταμάτησε ώρα 9.οο τη νύχτα 29 Νοεμβρίου, παραμονή των γενεθλίων της· ήταν 85 ετών. Μια ζωή γεμάτη βάσανα και προβλήματα υγείας, αλλά γεμάτη και με αγώνες και δημιουργία. Πάλεψε και στάθηκε στα πόδια της. Έχω τη φωτογραφία. Ένα κορίτσι πανέμορφο ξανθό, με υπέροχα γαλαζοπράσινα μάτια. Χαμογελά. Σε λίγο καιρό θα άρχιζαν τα δράματα. Νοσοκομεία, γύψοι, μεταλλικά μηχανήματα.

Εκείνη κοριτσάκι κι εγώ μωρό. Έβλεπα, δεν καταλάβαινα, αλλά εκείνη μού χαμογελούσε. Ναι, αντιμετώπισε πολλές αντιξοότητες, αλλά δεν το έβαλε κάτω, δεν παραιτήθηκε ποτέ. Πήγε στη σχολή Αμαράντου και εξελίχτηκε σε εξαιρετική κομμώτρια. [Έχω κρατήσει το βιβλίο της. Τον έπαινο, που της έδωσε ο δάσκαλός της ο Μαστίχας, τον πέταξε. Δεν ήθελε να αυτοπροβάλλεται. “ Όλοι πρέπει να δουλέψουμε ”, έλεγε]. Από μικρή έδειξε το λογοτεχνικό ταλέντο της. Έγραψε 6 βιβλία. Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το έβδομο. Η υγεία της επιδεινώθηκε τα δύο τελευταία χρόνια. Έφυγε. Παρέλαβε ένα σπίτι αχούρι και, με τον ιδρώτα της, το έκανε παλατάκι. Αρβανιτάκη 26, η ερυθρό λευκή εξώπορτα, αλλά η Αλεξάνδρα δεν μένει πια εδώ!

Αχ, αδερφούλα μου, ατρόμητη, ευφυέστατη, χαρισματική. Ήσουν ειλικρινής και φιλομαθής. Λυπόσουν όσους δεν αγαπούσαν το διάβασμα και όσους διαβιούσαν ανοήτως. Πού με άφησες; Πέρασε ένας χρόνος. Το έχω πάρει απόφαση, άλλα δεν έχω παρηγορηθεί ακόμα. Μου λείπει η εξαιρετική προσωπικότητά σου. Με βοήθησες πολλές φορές ως μεγαλύτερη και γνώστρια πολλών θεμάτων, που εγώ άκουσα αργότερα στα σχολεία. Ήμουν περήφανη που ήσουν αδερφή μου. Αχ, Αλεξάνδρα, αν, κάποιες στιγμές, σε πίκρανα, σου ζητώ συγγνώμη!

ΔΙΑΦΗΜΗΣΗ

Η ζωή, λένε, συνεχίζεται. Ναι, ο ήλιος θα ανατέλλει κάθε μέρα το πρωί και θα δύει το βράδυ. Οι άνθρωποι θα τρέχουν σαν τρελοί, για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, θα ψάχνουν τρόπους, για να διασκεδάσουν, αλλά οι πληγές για την απώλεια αγαπημένων προσώπων δεν κλείνουν εύκολα. Λέει ο Μαβίλης στο σονέτο του « Λήθη»:

“ Καλότυχοι οι νεκροί, που λησμονάνε την πίκρα της ζωής.

…………………………………………………………………………..

ΔΙΑΦΗΜΗΣΗ

τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν θέλουν – μα δε βολεί να λησμονήσουν ”

Αμαλία

ΔΙΑΦΗΜΗΣΗ