Hiking Lemnos: Το Φρούριο του Κότσινα (Κότζινα) και η Μαρούλα! (βίντεο)

Ένα ακόμα ενδιαφέρον βίντεο από την ομάδα του Hiking Lemnos ήρθε στο φως της δημοσιότητας

Το όνομα Κότζινος ή Κότζινας ή Κόκκινος αναφέρεται για πρώτη φορά σαν τοποθεσία Ενετικού Εμπορείου το έτος 1136. Η σύγχρονη ονομασία του οικισμού είναι Κότσινας.
Ο Κότζινος υπήρξε η πιο σημαντική πόλη και εμπορικό λιμάνι της Λήμνου μετά το Παλαιόκαστρο (Μύρινα).

Η ύπαρξη κάστρου στον Κότζινο μαρτυρείται για πρώτη φορά σε χρυσόβουλλο του αυτοκράτορα Ιωάννη Ε’ Παλαιολόγου το 1355, σχετικά με τις ιδιοκτησίες της Μονής Φιλοθέου του Αγίου Όρους στη Λήμνο, στο οποίο αναφέρεται ότι ο καστροφύλακας στον Κότζινο ήταν κάποιος Τζύμαλος του Βασιλείου.

Το κάστρο λοιπόν υπήρχε στα μέσα του 14ου αιώνα, αλλά είναι πολύ πιθανό να κατασκευάστηκε πιο πριν, τον 13ο αιώνα, και συγκεκριμένα την περίοδο 1207 έως 1278, όταν η Λήμνος ήταν ενετικό δουκάτο.

ΔΙΑΦΗΜΗΣΗ

Το 1478 ο Κότζινος έγινε στόχος μιας ακόμα ανεπιτυχούς πολιορκίας των Οθωμανών υπό τον Σουλεϊμάν πασά. Το κάστρο υπερασπίστηκε με επιτυχία ο Antonio Loredano, ενώ σε αυτή τη μάχη δημιουργήθηκε ο θρύλος της Μαρούλας.
Στην πολιορκία του 1478 λοιπόν, η Μαρούλα λέγεται πως άρπαξε το σπαθί του πατέρας μόλις αυτός σκοτώθηκε και ρίχτηκε στη μάχη, εμψυχώνοντας τους συμπολεμιστές της και τρέποντας τους Τούρκους σε φυγή!

Αν κρίνουμε από την πολυκύμαντη ιστορία του, το κάστρο του Κότζινου υπήρξε ένα ισχυρό και σημαντικό κάστρο.

Δυστυχώς σήμερα δεν σώζεται σχεδόν τίποτα. Διακρίνονται μόνο μέρη του βορινού θαλάσσιου τείχους που δεν είναι ορατά από την στεριά. Σώζονται επίσης στη ΒΔ πλευρά κατάλοιπα από κτίριο, η χρήση του οποίου δεν είναι σαφής (δεν φαίνεται να ήταν πύργος ούτε εκκλησία).
Επειδή δεν υπήρχαν υψηλά σημεία για να κτιστεί κάστρο που να προστατεύει το λιμάνι του Κότζινου, οι κατασκευαστές του μετέφεραν πέτρες και χώματα και δημιούργησαν τεχνητό ύψωμα 20 μέτρων.
Επάνω σε αυτόν τον τεχνητό λόφο χτίστηκε κάστρο, με έκταση 4 στρεμμάτων περίπου και με ύψος τειχών που έφτανε τα 6 μέτρα.
Η ύπαρξη υπόγειας πηγής με γλυκό νερό, η οποία υπάρχει ακόμα κάτω από την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, υπήρξε σίγουρα καθοριστικός παράγοντας για την επιλογή του σημείου.
Το κάστρο περιέβαλλε τάφρος, στις 3 πλευρές εκτός από τη βόρεια προς τη θάλασσα. Η τάφρος πρέπει να είχε κινητή γέφυρα και συγκοινωνούσε με τη θάλασσα. Από τη βορεινή πλευρά τα τείχη ήταν θεμελιωμένα μέσα στο νερό.