Βίντεο
Μανώλης Κατσώνης – “Γεια στα Παιδιά” Ένα τραγούδι γροθιά στο στομάχι!
Διαγράφηκε από το YouTube, αλλά σαρώνει στο διαδίκτυο – Ένα τραγούδι που συγκλονίζει και δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο!

Ο Μανώλης Κατσώνης, γνωστός από τη δραστηριότητά του στον χώρο της εστίασης στην Ατσική και με καταγωγή από τον Άγιο Δημήτριο, κάνει ένα νέο βήμα στην καλλιτεχνική του έκφραση. Από μικρή ηλικία είχε την τάση να γράφει κείμενα, και μεγαλώνοντας, αυτή η αγάπη εξελίχθηκε σε ενδιαφέρον για τη μουσική.
Το τραγούδι “Γεια στα Παιδιά” αποτελεί στην ουσία την πρώτη του μουσική απόπειρα και έχει έντονα κοινωνικά μηνύματα. Οι στίχοι του περιγράφουν την παγκόσμια αδικία, τις ανισότητες, τα παιδιά που μεγαλώνουν μέσα στον πόλεμο, την εκμετάλλευση και τον αγώνα τους για ένα καλύτερο αύριο. Πρόκειται για έναν ύμνο στη δύναμη των παιδιών που δεν σκύβουν το κεφάλι, που αντιστέκονται και διεκδικούν. Μέσα από τη μουσική παραγωγή του mc505 – Κώστα Κουρούμαλη και τη σκηνοθετική ματιά του Γιώργου Κομάκη, το τραγούδι πήρε μορφή σε ένα δυνατό video clip.
Η δημιουργία του βίντεο κλιπ ξεκίνησε αρχικά ως μια πιο απλή διαδικασία, με την ιδέα να χρησιμοποιηθούν στατικές φωτογραφίες. Όμως, όπως αναφέρει ο ίδιος ο Γιώργος Κομάκης όταν άκουσε το κομμάτι, συνειδητοποίησε ότι οι στίχοι του Μανώλη και η μουσική του Κώστα Κουρούμαλη είχαν τόση δύναμη, που άξιζε να γίνει ένα ολοκληρωμένο video clip.
Ο ίδιος ο Μανώλης Κατσώνης, μοιράστηκε την εμπειρία του μέσα από μια ανάρτηση, εκφράζοντας την αγάπη του για τη μουσική και την ευγνωμοσύνη του προς όσους τον στήριξαν στην προσπάθειά του. Ωστόσο, η χαρά του μετριάστηκε από ένα απρόσμενο γεγονός, το YouTube λογόκρινε το βίντεο, με αποτέλεσμα τη διαγραφή του από την πλατφόρμα, μαζί με ολόκληρο το κανάλι του. Παρά τις δυσκολίες, αποφάσισε να το ανεβάσει στο Vimeo, προκειμένου να φτάσει στο κοινό του το μήνυμα του τραγουδιού.
Το “Γεια στα Παιδιά” δεν είναι απλώς ένα μουσικό κομμάτι. Είναι μια κραυγή διαμαρτυρίας και ένα αφιέρωμα σε όλα τα παιδιά που αγωνίζονται, που στερούνται τα αυτονόητα, αλλά συνεχίζουν να ονειρεύονται και να μάχονται.
Για τα παιδιά που μεγαλώνουν μέσα στη φτώχεια, τον πόλεμο και την καταπίεση, για τις χαμένες ζωές, τα όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν, τις μητέρες που θρηνούν τα παιδιά τους. Οι στίχοι ζωγραφίζουν εικόνες από παιδιά που παίζουν δίπλα σε τανκς, πλοία γεμάτα πρόσφυγες, ιστορικά ναυάγια, τρένα που δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους….
Ένα τραγούδι που αξίζει να ακουστεί και να μοιραστεί.
Ένα δυνατό κάλεσμα για αλλαγή
Μια ακατέργαστη δύναμη, μια κραυγή διαμαρτυρίας που ταυτόχρονα παραμένει βαθιά ανθρώπινη και συγκινητική…
Γεια στα Παιδιά
Γεια στα Παιδιά της θρησκείας σου
και της δικής του κάτω από τον ίδιο θεό.
Γεια στα παιδιά της αιματοβαμμένης σου
και της σημαίας του.
Τα διαχωρίζουν, τα μάταια σύνορα σας
παίζοντας σε μια γη στο ίδιο χώμα
στα παιδιά με διαφορετικό χρώμα
ενοχλεί την άρρωστη πλέμπα βουτηγμένη
στον αίμα.
Πάντα το ίδιο κόκκινο ηλίθιε κυλάει στη φλέβα
Γεια στα παιδιά που αναπνέουν το ίδιο
οξυγόνο κάθε ημέρα σκοτώνεις με
υδρογόνο στα παιδιά που πίνουν σε λασπόνερα
παιδιά σε πλαστικά
Τα σκεπάζει ένας ουρανός τραγικά
τη νύχτα κλαίνε κάτω από το ίδιο
φεγγάρι τρεμάμενα η σφαίρα
τη μάνα τους μη πάρει
Γεια στα παιδιά π’ αυτή την ώρα τα
φιλάς στο μέτωπο, τ’ αφήνεις γλυκιά
στο μαξιλάρι με ευχές προικισμένες ουλές
Αυτά χαιρετώ ρε και σένα που
τους ρουφάς τον ίδιο αέρα
δημιουργώντας αποξηραμένα όνειρα
μεγαλώνοντας τα αυτά παμπόνηρα
στο ίδιο έργο θεατές μη μου πεις
ότι το ξέχασες είναι το αύριο
που πάντα συναντεί το χθες
Αυτά χαιρετώ ρε και σένα που
φέρνεις σε κόσμο τούτον άβουλο μήπως
τον αλλάξουνε
Ελπίζω όμως περισσότερο γι’ αυτά που
ικανοποιώντας την ανάγκη σου ξεκάθαρα
τους κόβεις τα φτερά δε θα πετάξουν
Γι’ αυτά μιλάω αφού δε ξέρω
να αγαπάω ακόμα
φιλώντας το ίδιο χώμα
Γεια στα παιδιά που κόντρα πάνε
Γεια στα παιδιά που πολεμάνε
Γεια στα παιδιά που δε πέφτουνε
που δε σκύβουν το κεφάλι και κρατάνε
Γεια στα παιδιά που κόντρα πάνε
Γεια στα παιδιά που πολεμάνε
Γεια στα παιδιά που δε πέφτουνε
ποτέ και κανένα ποτέ δε προσκυνάνε
Τους στήνεις την πλεκτάνη δε μπορούν
να δέσουν σε λιμάνι
Για κάθε παιδί και ένα άστρο που σβήνει
θ’ ανάβω κερί θ’ ανοίγω ξανά πληγές
αν το αντέχεις κανε πράξη τις κραυγές
Θεέ μου το αλάτι γίνε του χιόνια
στη βαρυχειμωνιά που δε τους κόβει το χαμόγελο
Παίζουν τη μπάλα ανάμεσα σε τανκς
κατεστραμμένα βάζουν γκολ σε τέρματα
από σκασμένα βλήματα φτιαγμένα
Συν γυναιξί και τέκνα σε καράβια
στριμωγμένα γίναν του Αιγαίου
ιστορικά ναυάγια στα παιδιά που
χτίζουν τώρα κάστρα στα ηλιόλουστα
αντικριστά παραλία
Γεια στα παιδιά που χάθηκαν στα τρένα
Παλίρροια που θα σου πάρει και τα χτένια
οι μάνες τώρα πια δεν έχουν φρένα
Στον λαιμό σου το κρίμα
τσέπες γεμίζοντας με ματωμένο χρήμα
κ’ απύθμενο κενό από τα γενοφάσκια σου
ανδρείκελο αλυσοδεμένο
Ήρθε η ώρα τώρα να χαιρετήσω και
εμάς που είμαστε παιδιά ρε παίζαμε κάποτε
ψυχορραγούσαμε ξέγνοιαστα σαν άλλοτε
Γεια στα παιδιά που έρχονται σε
μεσαίωνα παντοτινό με ένα
όνειρο χάρτινο καίγεται με
λόγο ψεύτικα αληθινό
Τρέχοντας δε φεύγουν μένουν με λόγο πύρινο
κοφτερή ψυχή πληγώνει άθλιο κόσμο γυάλινο
σουγιά δεν βγάζουνε μυαλό αδαμάντινο
Γεια στα παιδιά που έρχονται
Γεια σας παιδιά που γίναν ήρωες στο
παραμύθι της ντρόγκα
Ψάχνοντας την άκαυτη χαμένη τους φλόγα
Γεια στα παιδιά που κόντρα πάνε
Γεια στα παιδιά που πολεμάνε
Γεια στα παιδιά που δε πέφτουνε
πότε που δε σκύβουν το κεφάλι και κρατάνε
Γεια στα παιδιά που κόντρα πάνε
Γεια στα παιδιά που πολεμάνε
Γεια στα παιδιά που δε πέφτουνε ποτέ
Τους χρωστάς να τα ακούς όταν μιλάνε

Σας άρεσε το άρθρο? Mάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από την Λήμνο!
Ακολουθήστε το LimnosLive.gr στο Google News.

