Παράδεισος για τους επισκέπτες, αλλά οικονομική έρημος για τους κατοίκους της η Λήμνος, μαζί με τα υπόλοιπα νησιά του Βορείου Αιγαίου, βρίσκεται στην φτωχότερη περιφέρεια ολόκληρης της Ευρώπης, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat.

Με τους μισθούς να κατατάσσονται στην 237η και τελευταία θέση μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών περιφερειών, η πραγματικότητα πίσω από την τουριστική εικόνα αποκαλύπτει μια σκληρή αλήθεια οι νησιώτες παλεύουν με καθηλωμένα εισοδήματα, ακρίβεια και ανισότητες που βαθαίνουν χρόνο με τον χρόνο.

Η ανάπτυξη μπορεί να γράφεται στα νούμερα, όμως στα νησιά του Βορείου Αιγαίου μετριέται στην τσέπη κι εκεί, το αποτέλεσμα είναι οδυνηρό….

Διαβάστε από το ρεπορτάζ της Καθημερινής

Οι ελληνικές περιφέρειες καταλαμβάνουν τις τελευταίες θέσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών περιφερειών, βάσει του μέσου μισθού σε όρους κοινής αγοραστικής δύναμης, (ΡΡΡ), με αυτήν του Βορείου Αιγαίου να καταλαμβάνει την απολύτως τελευταία, συγκεκριμένα την 237η, σύμφωνα με στοιχεία της Εurostat που παρουσιάζει μελέτη στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Οικονομικές Εξελίξεις» του ΚΕΠΕ. Τα στοιχεία αφορούν μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα.

ΔΙΑΦΗΜΗΣΗ

Όπως σημειώνει ρεπορτάζ της Καθημερινής, η θέση των ελληνικών περιφερειών συνολικά έχει επιδεινωθεί μεταξύ του 2009 και του 2022, για το οποίο υπάρχουν τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, καθώς η κρίση άφησε έντονο το αποτύπωμά της. Η Περιφέρεια Αττικής από την 159η θέση το 2009 βρέθηκε στην 208η το 2022 και οι υπόλοιπες περιφέρειες βρίσκονται από αυτό το επίπεδο και κάτω.

Στο διάστημα μεταξύ 2009-2022 οι περιφέρειες χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, που καταλάμβαναν τις τελευταίες θέσεις, έχουν αναβαθμιστεί, ενώ στον Νότο η εικόνα παραμένει στάσιμη. Σύμφωνα με τον αναλυτή Βλάση Μισσό, αυτό αποτυπώνει ευρύτερες δομικές μεταβολές στο επίπεδο της παραγωγικότητας, στην κλαδική σύνθεση των οικονομιών, στη δημιουργία επαγγελμάτων εντάσεως γνώσης και στις χρησιμοποιούμενες δεξιότητες.

«Τα δεδομένα αυτά», επισημαίνει ο πρόεδρος του ΚΕΠΕ Παναγιώτης Λιαργκόβας, «συμβαδίζουν με προηγούμενες έρευνες που έχουν καταδείξει τη χαμηλή αγοραστική δύναμη των μισθών στην Ελλάδα. Συνολικά, τα στοιχεία αποτυπώνουν τη διαχρονική καθήλωση των αποδοχών στη χώρα και αντανακλούν την επιδεινούμενη κοινωνικοοικονομική κατάσταση των εργαζομένων, των οποίων το εισόδημα εξαρτάται κυρίως από τη μισθωτή εργασία στον ιδιωτικό τομέα».

Γενικότερα, όπως επισημαίνει στα συμπεράσματα της έκδοσης ο κ. Λιαργκόβας, παρά τη σταθερότητα της ελληνικής οικονομίας, την οποία αποδεικνύουν οι ρυθμοί ανάπτυξης και η βελτίωση των δημοσιονομικών επιδόσεων, δεν έχουν επαρκώς αντιμετωπιστεί τα διαρθρωτικά της ελλείμματα: η χαμηλή παραγωγικότητα και ποιότητα διακυβέρνησης, οι αδύναμοι θεσμοί, η εξάρτηση από ευρωπαϊκά κονδύλια, η κατανάλωση και οι εισαγωγές, οι εντεινόμενες κοινωνικές ανισότητες, η βραδεία μετάβαση στην πράσινη και ψηφιακή οικονομία και το δημογραφικό πρόβλημα, που σταδιακά υπονομεύουν τις μελλοντικές αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας.

ΔΙΑΦΗΜΗΣΗ

«Η επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων δεν είναι αυτοσκοπός», επισημαίνει ο κ. Λιαργκόβας. «Το ζητούμενο είναι να μην επιτυγχάνεται μέσω υπερφορολόγησης, που στερεί ρευστότητα από την πραγματική οικονομία και αποθαρρύνει τις επενδύσεις. Η Ελλάδα χρειάζεται μια ισορροπημένη στρατηγική, λιγότερη έμφαση στη λογιστική επίδοση, περισσότερη στην ποιοτική ανάπτυξη. Η σταθερότητα είναι προϋπόθεση. Οχι υποκατάστατο της ανάπτυξης».

Η επισήμανση περί ανάγκης αλλαγής του παραγωγικού προτύπου επανέρχεται στο ίδιο τεύχος και στην ανάλυση του προσχεδίου προϋπολογισμού. Υπογραμμίζεται ότι «η επόμενη περίοδος απαιτεί μεγαλύτερη ανθεκτικότητα και διαφοροποίηση των πηγών ανάπτυξης». Οπως τονίζει ο κ. Λιαργκόβας, η προβλεπόμενη αύξηση των φορολογικών εσόδων κατά 2,6 δισ. ευρώ, σημαίνει ότι μεγάλο μέρος της φορολογικής ανάσας που δίνεται με τη μείωση των άμεσων φόρων, επιστρέφει στο κράτος μέσω ΦΠΑ, τεκμαρτής φορολόγησης και μη τιμαριθμοποίησης των κλιμακίων. «Η φορολογική δικαιοσύνη», σημειώνει ο πρόεδρος του ΚΕΠΕ, «εξακολουθεί να αποτελεί ζητούμενο. Ο λόγος άμεσης προς έμμεση φορολογία παραμένει διαχρονικά δυσμενής, ιδίως για τα χαμηλότερα φορολογικά στρώματα».

Η ίδια έκδοση του ΚΕΠΕ αναδεικνύει και το σοκαριστικό επίπεδο παιδικής φτώχειας, με πολυδιάστατο δείκτη στο 5,5% και οικονομική φτώχεια στο 9,2%, με υψηλότερη έκθεση σε νησιωτικές και αγροτικές περιοχές, όπως το Βόρειο Αιγαίο.

ΔΙΑΦΗΜΗΣΗ