Κάποια γλυκά δεν τα τρως· τα κρατάς σαν μικρό τελετουργικό. Τα βγάζεις μόνο όταν θες να εντυπωσιάσεις, τα βάζεις σε δίσκο με χαρτάκια, τα κοιτάς λίγο πριν τα δοκιμάσεις. Τα βενιζελικά Λήμνου είναι ακριβώς αυτό: ένα κλασικό, παλιό γλυκό “σαλονιού”, με αμύγδαλο, σοκολάτα και βανίλια υποβρύχιο, που μοιάζει πιο πολύ με χειροποίητο κόσμημα παρά με απλό σοκολατάκι.

Μέσα είναι μαλακά, γεμάτα αμύγδαλο και λικέρ πικραμύγδαλο, έξω τυλιγμένα σε κατάλευκο, βελούδινο γλάσο βανίλιας. Δεν είναι γλυκό της βιασύνης – θέλει λίγο χρόνο, θέλει χώρο στον πάγκο και διάθεση να “λερωθούν” τα χέρια. Αλλά στο τέλος, κάθε μικρή μπουκιά σε δικαιώνει. Είναι από εκείνα τα γλυκά που ακουμπάς στο τραπέζι και αμέσως ακούς το “ποιος τα έφτιαξε αυτά;”.

Υλικά

• 480 γρ αμύγδαλα με τη φλούδα (όχι λευκασμένα)
• 220 γρ σοκολάτα κουβερτούρα
• 2/3 φλιτζάνι σιρόπι από οποιοδήποτε γλυκό του κουταλιού
• 3/4–1 φλιτζάνι λικέρ amaretto ή πικραμύγδαλο (ανάλογα πόσο έντονο άρωμα προτιμάτε)
• 350–380 γρ βανίλια υποβρύχιο (περίπου 1 μεγάλο βάζο, θα την χρησιμοποιήσουμε σε 2–3 δόσεις για το γλάσο)

Εκτέλεση

Ξεκινάμε με τη γέμιση. Βάζουμε τα αμύγδαλα στο μπλέντερ και τα αλέθουμε, φροντίζοντας να παραμείνουν “σπασμένα” και όχι τελείως σκόνη – θέλουμε να νιώθουμε κομμάτια στο δάγκωμα. Στη συνέχεια αλέθουμε και τη σοκολάτα κουβερτούρα μέχρι να γίνει ψιλοκομμένη.

Σε ένα μεγάλο μπολ ρίχνουμε τα αμύγδαλα, τη σοκολάτα, το σιρόπι από το γλυκό του κουταλιού και το λικέρ. Με τα χέρια ζυμώνουμε ελαφρά μέχρι να σχηματιστεί μια παχύρρευστη, ομοιογενής πάστα που πλάθεται εύκολα. Αν δούμε ότι είναι πολύ στεγνή, προσθέτουμε λίγο ακόμη σιρόπι ή 1–2 κουταλιές λικέρ.

Πλάθουμε μικρές μπαλίτσες, στο μέγεθος μικρού καρυδιού, και τις τοποθετούμε σε πιατέλα ή ταψί με λαδόκολλα. Βάζουμε τα βενιζελικά στο ψυγείο για τουλάχιστον 12–24 ώρες, ώστε να σφίξουν καλά πριν το γλάσο.

ΔΙΑΦΗΜΗΣΗ

Για το γλάσο βανίλιας, ζεσταίνουμε σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία περίπου τη μισή ποσότητα της βανίλιας υποβρύχιο σε ένα μικρό μπρίκι. Ανακατεύουμε συνεχώς μέχρι να “λιώσει” και να γίνει κρεμώδης. Δεν την αφήνουμε να κάψει ούτε να γίνει διάφανη. Αν όμως ζεσταθεί παραπάνω και αλλάξει χρώμα, την αποσύρουμε, την αφήνουμε λίγο να κρυώσει και την ανακατεύουμε δυνατά – το λευκό χρώμα επανέρχεται.

Με μια οδοντογλυφίδα τρυπάμε κάθε μπαλίτσα και τη βουτάμε ολόκληρη μέσα στη λιωμένη βανίλια. Την ακουμπάμε σε σχάρα για να στραγγίξει το περιττό γλάσο. Αν στο μεταξύ η βανίλια αρχίσει να πήζει, την ξαναζεσταίνουμε ελαφρά. Όταν στεγνώσει η πρώτη στρώση, ζεσταίνουμε την υπόλοιπη βανίλια και επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία, τρυπώντας σε διαφορετικό σημείο για να καλυφθεί και η προηγούμενη τρυπούλα.

Αφού στεγνώσει και το δεύτερο γλασάρισμα, μαζεύουμε όση βανίλια έχει απομείνει, την ξαναζεσταίνουμε και με ένα κουταλάκι σχηματίζουμε μικρές κορυφές ή κύκλους στο επάνω μέρος κάθε βενιζελικού. Τα τοποθετούμε σε χάρτινα φορμάκια.

Διατηρούνται σε θερμοκρασία δωματίου, σε δροσερό μέρος, για αρκετές εβδομάδες, γι’ αυτό είναι ιδανικά για κεράσματα, βαζάκια δώρου ή γιορτινά τραπεζώματα.

ΔΙΑΦΗΜΗΣΗ

Αυτό που κάνει τα βενιζελικά να ξεχωρίζουν δεν είναι μόνο η γεύση τους, αλλά και η “ιεροτελεστία” της προετοιμασίας: ο ήχος από τα αμύγδαλα στο μπλέντερ, το άρωμα του λικέρ, η υπομονή στο γλάσο. Είναι ένα γλυκό που ζητά χρόνο αλλά τον επιστρέφει πολλαπλάσια, κάθε φορά που ανοίγει ο δίσκος και τα βλέπεις να γυαλίζουν κάτω από το φως.

ΔΙΑΦΗΜΗΣΗ

Πηγη xrysessyntages.gr