Περίεργα
Πόσο νούμερα είναι τα… νούμερα

Το να δίνεις κανείς μια διάσταση σε ένα θέμα, είναι μέσα στα πλαίσια της επικοινωνίας είτε αντικειμενικής, είτε συμφέροντος.
Αυτός άλλωστε είναι ένας από τους ρόλους των μέσων μαζικής ενημέρωσης, όπως είναι και αυτός ο ιστότοπος που μας φιλοξενεί.
Το κεφάλαιο τουρισμός είναι ένα από τα μεγαλύτερα στην οικονομική ατζέντα του τόπου μεταξύ άλλων, όπως εκείνων του στρατού, του τμήματος του πανεπιστημίου Αιγαίου και φυσικά του πρωτογενούς τομέα που έχει να κάνει με όσα παράγει η γη και η θάλασσα με ή χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση.
Η εισαγωγή αποτελεί έναν σύντομο πρόλογο για την αξιολόγηση της τουριστικής ροής.
Ναι έχει βελτιωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, αλλά κατά πόσο συμμετέχει στο τοπικό ακαθάριστο προϊόν και κατά πόσο μπορεί να συντηρήσει από μόνο του ως μοναδικό επάγγελμα πολίτες που θέλουν να δραστηριοποιηθούν ή δραστηριοποιούνται σε αυτόν;
Η απάντηση προκαλεί έναν μεγάλο προβληματισμό.
Αρκεί μια σαιζόν 45 ημερών πληρότητας να καλύψει κενά και ανάγκες;
Όχι μπορεί να πει με κάθε βεβαιότητα κάποιος που γνωρίζει την αξία των αριθμών σε επίπεδο εσόδων – εξόδων και κέρδους. Ένα κέρδος που πρέπει να καλύψει 12 μήνες ανάγκες.
Οι πανηγυρικοί τόνοι που δίνονται είναι για εντυπωσιασμό.
Οι αριθμοί απέχουν παρασάγγας από έναν οικονομικά βιώσιμο στόχο που θα ήταν τέσσερις μήνες πληρότητα και έναν καθαρό αριθμό 120.000 μοναδικών επισκεπτών σε καταλύματα και ξενοδοχεία.
Τότε θα είχαν το δικαίωμα οι γνωρίζοντες να μιλούν για πραγματική επιτυχία.
Φυσικά στον αριθμό αυτό πρέπει να προστεθούν ομογενείς και ετεροδημότες, που ακόμα και σήμερα αποτελούν την βασική ραχοκοκαλιά της εισροής χρημάτων στο νησί, που πρέπει είναι στην πρώτη προτεραιότητα των επαγγελματιών σε επίπεδο ικανοποίησης, γιατί απλά είναι εκείνοι που κατά κανόνα απορροφούν την τοπική παραγωγή προϊόντων σε ικανοποιητική ποσότητα.
Εν όψη της νέας εκλογικής διαδικασίας λοιπόν, να λείψουν οι πανηγυρισμοί και η πολιτική “καπηλεία” στο ποιος ανέπτυξε το νησί αυτό.
Ο τόπος είναι μικρός και αυτοί που ξέρουν να αξιολογούν και γνωρίζουν και καταλαβαίνουν πώς ένας ιδιωτικόδημοσιος συνδυασμός ανθρώπων έπαιξε τον ρόλο του.
Όποιος πιστεύει ότι το νησί ανακαλύφθηκε διά μαγείας από επισκέπτες πλανάται πλάνην οικτρά αγάπες μου.
Όλο αυτό που έχει συντελεστεί μέχρι στιγμής, είναι μόνο η αρχή ενός μαραθωνίου που ξεκίνησε το 1996 και με την μείωση παραμονής ένοπλων δυνάμεων στο νησί μετά την αλλαγή του αμυντικού δόγματος και τεχνολογίας της χώρας σε επίπεδο εθνικής άμυνας.
Όλο το τουριστικό οικοδόμημα μπορεί πολύ εύκολα να γκρεμιστεί όπως έγινες σε πολλούς άλλους τόπους, αν δεν υπάρξει συνέχεια που να ενισχύσει τα θεμέλια του και να αποκτήσει μόνιμες ροές.
Ας λείψουν λοιπόν οι φανφάρες και τα μεγάλα λόγια. Η Λήμνος απέχει ακόμα έτη φωτός από εκεί που πρέπει και μπορεί να είναι, χωρίς φυσικά την παραμικρή ανάγκη να “γίνει ” Μύκονος. Άλλωστε τα μοντέλα αυτά έχουν παρέλθει και πνέουν τα λοίσθια και εκείνοι ψάχνουν για νέες ιδέες και προοπτικές τουριστικής προσέγγισης.
Η Μπαντιερα πάντα θα επικροτεί, αλλά δεν θα χαϊδεύει ποτέ αφτιά για όσο θα υπάρχει είτε με σοβαρότητα είτε με χιούμορ!

Σας άρεσε το άρθρο? Mάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από την Λήμνο!
Ακολουθήστε το LimnosLive.gr στο Google News.

